En toen was het oorlog. Ik hoor u denken, oorlog? In Zwitserland? Terwijl de Zwitsers toch altijd neutraal willen blijven?
Iedere oorlog heeft ‘goeden’ en ‘slechten’. De ‘goeden’ vinden de ‘slechten’, slecht. En de slechten vinden zichzelf de ‘goeden’ en vinden de ‘goeden’ slecht. Op weg naar Lausanne merkte ik het al, hier was iets grondig niet in de haak in lijf Ton. Waarschijnlijk te laat begonnen met het aantrekken van een jas, voelde ik dat iets niet helemaal oké was. Jammer, want Lausanne is een leuke stad waar ik nog wel wat had willen ronddolen. Het diner nam ik maar snel in het hotel. Na schrijven van vorig stukje dook ik snel mijn bed in. Koorts, rillingen en ergens gedurende de nacht een venijnige kuch hielden mij het grootste gedeelte van de nacht wakker.
Blijkbaar hadden de ‘slechten’ gemerkt dat alle ‘goeden’ in mijn lijf hard aan het werk waren om de inspanning te kunnen leveren van bergje op en af lopen. Het zal in ieder geval ervoor hebben gezorgd dat ik kwetsbaarder was. Badend in het zweet werd ik wakker.
Dit. Is. Niet. Goed.
Ik besloot toch te gaan wandelen. Ik wist niet 100% zeker of je langs het meer kon wandelen. Mijn bronnen waren daar niet eenduidig over dus ik koos voor een route iets meer landinwaarts. Wat heb ik het zwaar gehad. Om de 3 km besloot ik te gaan zitten en allengs werden de pauzes langer.
Tot ongeveer op 21 km in het dorpje Puidox. Het zoveelste bankje. Ditmaal aan een pittoresk pleintje. Mijn standaard kwartiertje / half uurtje pauze was gedurende dag al vaker uitgegroeid tot langer. En hier in Puidox zat ik zo lekker…. dat ik daar heerlijk zat te zitten. Ik was niet van plan hiervandaan te vertrekken. Van de dorpsbewoners had ik al begrepen dat het water uit het dorpspompje gewoon gedronken kon worden. Hoe lang ik daar heb gezeten, weet ik niet. Wel zag ik dat mensen hun ramen sloten om mijn geproest en gerochel niet meer horen. Anderen kwamen juist naar mij toe om een praatje aan te knopen. Voor zover mogelijk.
Achteraf een prachtig metafoor voor het maken van keuzes. Of juist het niet maken van keuzes.
Natuurlijk ben ik uiteindelijk naar Vevey gelopen. De hotel bediende begreep dat ik direct wat wilde eten. Wat er ook gebeurt, blijven eten en drinken.
Boven aangekomen was ik direct helemaal weg. Ja ik weet dat u een dagje heeft moeten wachten.
CH0505 Lausanne – Vevey
Afstand: 31 km
06-09-2016
Het is 7 september. Waar ben je? Leef je nog? Lege batterij?
Ach wat sneu…wel stoer dat je je weg hebt vervolgd!
Gaat het nu weer een beetje meneer Antonius?
Zorg je wel goed voor jezelf?! Desnoods maar even een dagje uitzieken!