De hel zijn mijn voeten / knieën

Tijd voor een verhaaltje met een echt personage. En 100% waargebeurd. Toen ik gisteren in de namiddag na ruim 8 uur strompelen Ivrea benaderde ben ik naar een bruidsjurkenwinkel geweest. U weet wel, zo’n winkel waar aanstaande bruidjes met hun moeder, zussen en vriendinnen liefst uren zich van de ene in de andere jurk hijsen.

Het was bijna sluitingstijd, er waren geen klanten in de winkel aanwezig en vooruit, mogelijk zag ik er na een dag wandelen (en minstens 10 maal mijn kop onder een plaatselijk fonteintje te hebben gehouden) niet al te florissant uit.

Omdat ik geen Italiaans spreek had ik mij uitstekend voorbereid en had in mijn Google-translate schermpje alvast ingetikt dat ik wandelaar was, enorme blaren heb en op zoek was naar een speld. Nu ga ik geen flauwe woordgrappen maken over hooibergen maar een bruidsjurkenwinkel en spelden? Ik vond het een scherpzinnige ingeving van mijzelf.

De vrouw keek mij aan alsof ik Catweazle was die uit het struikgewas sprong en raakte haast in paniek. De non non non en vai vai via met wild armengewapper deed mij vermoeden dat ze geen spelden verkochten. Wat een trut. Zo ga je toch niet om met reizigers in nood?

Gelukkig kon ik wel terecht bij een apotheek in Ivrea en ging naar mijn luxueuze privé appartement om mijn wonden te behandelen. Al ‘s avonds voor het slapen gaan leek er enige verlichting voelbaar.

Toen ik vanochtend om 07.00 uur vertrok voor mijn tochtje van 20 km strompelde ik dapper de straat uit. Op mijn horloge zag ik dat voor de tocht 6 uur en driekwartier stond. Wat een onzin dacht ik nog, in Nederland loop ik dat soort eindjes geregeld binnen de 3,5 uur. Uiteindelijk tikte ik af met 7:50:37 strompeltijd en 2 uur aan breaks. Dit is niet normaal in die hitte.

IT0605 Ivrea – Viverone
Afstand: 21 km
26-08-2022