Bent u wel eens met een groepsreis mee geweest? Zo één die door het gehele land mensen ophaalt om vervolgens per touringbus Europa te doorkruisen? Of bent een meer het avontuurlijke type groepsreiziger, het type dat per vliegtuig naar een land buiten Europa vliegt om vervolgens met een kleiner busje dat land te doorkruisen?

Ik zal deze blog niet misbruiken om eens groepsvakanties af te zetten tegen individuele vakanties. Misschien dat ik daar later nog eens een blog aan wijdt. Nee, waar ik het over wil hebben, en dat is gebaseerd op een enkele groepsreis waar ik aan heb deelgenomen, is dat het mij opviel dat er in de groep iemand zat die van minuut tot minuut bijhield in een vakantieboekje wat er gebeurde. Vreemd zult u denken? Och vergeleken met hordes aan mensen die hun vakantie volledig ervaren van achter hun cameralens, valt het misschien mee.

Ik heb een lezersvraag gekregen! A. vroeg zich af hoe een wandeldag van mij er nu zo’n beetje uitziet. In een poging om over te komen als serieus vakantie-verslaggever heb ik vandaag geprobeerd om deze etappe minutieus vast te leggen. Ben ik rijp voor de groepsreizen?

Gelukkig kon ik dit verslag wel veilig een dagje later plaatsen.

00.00 uur: Ik lig op mijn bed. Niet in mijn bed. Ik ben nog wakker. Ik heb een kamer genomen in het oude stadshotel in het centrum van Remiremont. Omdat het te warm was in mijn kamer heb ik het raam opengezet. Aan de overkant van de straat speelt een coverband. Ik betrap mij erop dat ik op mijn bed lig te popquizen. De muziekkeuze van de band is aardig. De uitvoering van de liedjes rammelt. Het publiek is enthousiast.

0?.?? uur: Ik hoor niet meer alle liedjes. Blijkbaar dommel ik af en toe in slaap. Prettig want de wekker gaat om 06.15 uur. Op een moment dat ik weer even wakker ben, merk ik dat het stil op straat is.

05.30 uur: De buurtjes in dit oude stadshotel staan op. Bij iedere stap die ze doen, schud ik bijna mijn bed uit. Om 06.00 uur vertrekken ze. Dat laatste kwartiertje blijf ik lekker liggen. Eén buzzronde en dan opstaan.

06.30 uur: Het is vakantie, dus je staat vroeg op.

07.00 uur: Bepakt in de ontbijtzaal. Ik kan voor de wandeltocht 3 extra stukjes stokbrood krijgen. Ik bedenk mij hoe ik vandaag ga aanpakken. De afstand vandaag is zo’n 35 km. Ik hou het volgende schema in gedachten: 15 km lopen, pauze, 10 km lopen, pauze, 5 km lopen, pauze, 3 km lopen, pauze, 2 km lopen.

07.30 uur: Ik begin te lopen. De route leidt het stadje uit een vallei in. Daar zal ik de hele dag blijven. Het is heerlijk koel nog. Een prachtgezicht om de dauw te zien optrekken. Twee maal probeert een steekvlieg een slokje bloed van mij te drinken. Twee maal ben ik sneller. Rest in Peace.

09.00 uur: de zon wordt warmer.

09.55 uur; Na 13km al neem ik mijn eerste pauze al. Een hotel in Rupt-sur-Moselle heeft een terras dat ik niet kan weerstaan. De jus d’orange is een aangename aanvulling op mijn 2,5 liter water. Helaas niet vers geperst.

11.00 uur: Het wordt ondraaglijk warm. Het pad waar ik op loop heet ‘La Voie Verte’, De Groene Weg. Het pas is zeer geliefd bij fietsers. Wandelaars zie je nauwelijks. Ik heb zojuist de 17 km afgetikt. Psychologisch een belangrijk punt zo bijna op de helft. Ik bedenk mij dat de vallei in de USA of in Australië waarschijnlijk nooit Green Valley zou worden genoemd. Death Valley, Hell’s Kitchen of Skull & Bones Creek lijken mij gepaster. Tijdens het wandelen betrap ik mij op het zingen van De Dodenrit van Drs. P.

11.50 uur: Ik zie een bankje in de schaduw. Tijd voor mijn lange pauze. De helft van mijn water is op. Mijn brood ook. Voor later op de dag heb ik nog voldoende mueslirepen en een appel. Ik heb ondertussen 21 km afgelegd.

12.40 uur: Ik loop weer verder. Een erg lange pauze maar de vallei is ondertussen net een koekenpan. Fietsers zie ik allang niet meer. Die zijn waarschijnlijk siësta aan het houden. Ik ben het eitje dat gebakken wordt in de koekenpan.

14;10 uur; laatste pauze. Terwijl ik op een bankje zit hoor ik iemand jodelen. Een oude man komt op de fiets langsfietsen. Zijn broek is erg hoog opgetrokken en tussen zijn neus en bovenlip zit één plak snot. Als ik ‘m groet, schrikt hij en is hij even stil. 10 meter verder jodelt hij weer.

14.30 uur: Het valt mij op dat ik steeds minder mensen zie. Weinig mensen die met dit weer zo diep Death Valley in gaan. Boven mij denk ik gieren te zien vliegen. Ik vraag mij af wat die enorme berg fietsen bij het laatste dorp deed. En waarom die timmerman in dat huisje aan het eind, zo graag mijn lengte wilde opnemen. Aardige man. Hij wenste mij nog een prettige voortzetting van de wandeltocht. De vallei sluit zich langzaam aan drie kanten.

15.30 uur; De laatste druppel water uit mijn laatste fles is zojuist in mijn keel gegleden. Ik hoor hier ook geen vogels meer fluiten. Af en toe slaakt één van de gieren een ijselijke kreet.

16.00 uur: Na 7 uur wandelen bereik ik het hotel. Het ligt 2 km verder dan volgens het ingegeven adres op mijn GPS. Dat betekent morgen ook 2 km extra lopen. De hoteleigenaar blijkt een vrolijke herbergier. Qua uiterlijk en qua type zou hij zo in een stripboek van Asterix kunnen voorkomen. Hij geeft aan dat het jaren geleden is geweest dat een wandelaar het einde van de vallei levend heeft gehaald. Ik laat mij overhalen om ‘s avonds in het restaurant te komen eten.

19.00 uur; Tussentijds programma was rusten, douchen en even slapen. Internet doet het nauwelijks op de kamer. De maaltijd is werkelijk voortreffelijk. Een heerlijke salade vooraf. Een fantastisch hoofdgerecht waar een weeshuis een volwaardige maaltijd aan zou hebben en heerlijke kazen. Ik vraag een aantal van de meest três forte kazen. Het nagerecht sla ik over.

21.15 uur: Het was erg druk in het restaurant. Slechts één iemand in de bediening en waarschijnlijk de hoteleigenaar als enige kok. Hoe lekker het eten ook was, ik had eigenlijk een op snellere hap gehoopt.

21.30 uur: Ik verdiep mij in de tocht van morgen. De 2 km extra bevallen mij niet. Ik besluit naast de wandel/fiets-route ook de sportieve wandeltocht in mijn GPS te laden. Dan zou ik toch weer rond de 41 km uitkomen.

22.15 uur: Na nog enkele tevergeefse pogingen te hebben ondernomen om foto’s naar mijn blog te laden besluit ik maar te gaan slapen. Morgen wordt weer een lange dag.

FR0405 Remiremont – Bussang
Afstand: 34 km
29-08-2015