De Via Gladiola. Wie kent ‘m niet? In de harten gesloten van menig wandelaar. Voor mensen die liever feesten, een plek vol vrolijke momenten.
Al kilometers van te voren weet je, ik ben er bijna. Mensen aan de kant van de weg die muziek maken. Studenten die met biertje in de hand een laatste aanmoediging het wandelende plebs toebrullen. Loop je op je laatste tandvlees, krijg je hier net dat laatste stukje energie. Ben je nog fit genoeg voor een dansje met iemand in het publiek? Ook dat kan.
De laatste meters zelf zijn een belevenis op zich. Tussen de duizenden zingende en feestende gezichten zoek je naar geliefden en bekenden. Indien éénmaal ontwaard, komen ze toesnellen. Een bos gladiolen in de hand. De Via Gadiola.

Zoveel anders was mijn entree in Nijmegen. De onweersbui waar al enkele dagen voor werd gewaarschuwd en die ik zelf al rond 12.00 uur had verwacht, vond het nodig om in ieder geval te voorkomen dat ik een feestelijke binnenkomst in Nijmegen zou krijgen. Vanaf Oosterbeek werd het zo donker als de nacht en begon het te stortregenen en te onweren. “Bij Toutatis, de hemel valt op m’n dak’ dacht ik en bekommerde niet meer om een spatje regen meer of minder. Als een verzopen kat was ik 1,5 uur later bij de B&B.

Gelukkig was niet de gehele tocht zo. Vanaf Rhenen de brug over de Betuwe in en vanaf Dodewaard de Maasdijk af, was een verademing na 2 dagen bomen. Het maakte in ieder geval de gehele toch een stuk afwisselender!
Morgen nog een klein stukje naar Heumen voor een weekendje vakantiepark/Bruce Springsteen. Ik heb alvast een biertje verdiend.

NL0106 Rhenen – Nijmegen
Afstand: 31 km
20-06-2013