Ik ben nooit een fanatiek wandelaar geweest. De avondvierdaagse heb ik nooit gelopen, laat staan de echte vierdaagse. Vaak heb ik het idee gehad om mee te doen aan wandelfestijnen (de strandzesdaagse, Pieterpad, vierdaagse) maar om allerlei goede redenen is het er nooit van gekomen. Eigenlijk is het idee om naar Rome te gaan lopen voor mij dus best een krankzinnig idee. Voor iedereen is het een krankzinnig idee. Maar voor mij zeker.

Waarom wil een mens vrijwillig meer dan 1000 km lopen?
We leven in een tijd dat we in een dag vliegen aan de andere kant van de wereld kunnen zijn. Ook andere vervoermiddelen zijn vele malen sneller en comfortabeler dan de benenwagen. Toch laat het idee om eens zo’n reuze tocht te maken mij al tijden niet meer los. En dat heb ik eigenlijk zelden gehad met vakantiebestemmingen (die doorgaans tot 3 weken voor vertrek nog kunnen veranderen).

Hoewel ik nooit echt lange wandeltochten heb ondernomen pakte ik tijdens vakanties altijd wel de ‘verplichte’ trackings mee. Inca-trail, Landmannalaugar-Thorsmork, Kilimanjaro, een enkel huttentochtje en her en der wat dagwandelingen of bergtopjes. Maar dat uitgesmeerd over tientallen jaren verre vakanties.
Hoorde ik iemand praten over tochten van meerdere weken had ik wel altijd zoiets van ‘mwaah, kan leuk zijn, maar er zijn ook zoveel andere leuke bestemmingen’.
Met praktische zaken als vrij krijgen van werk, het idee dat Europa ook nog wel kan worden ontdekt op latere leeftijd en excuses dat ik beter eerst eens een avondvierdaagse van 10km kan lopen, relativeerde ik vervolgens ieder mogelijk initiatief kapot waarna andere vakantiebestedingen zich weer manifesteerden.

Waarom Rome?
Alle wegen leiden naar Rome!
Natuurlijk had ik iedere willekeurige plek op aarde als wandelbestemming kunnen kiezen. Sommige daarvan zouden onmogelijk blijken, andere plaatsen zou ik bij wijze van spreken in een dag kunnen bereiken.
Ik denk dat de historische aspecten voor mij de doorslag hebben gegeven. Het spreekt gewoon aan. Afwisselende natuur. Meerdere landen. Niet geheel onbegaanbaar en een voldoende uitdaging!
Religieuze overwegingen spelen geen rol. Sinds mijn vroege jeugd heb ik geen kerk meer van binnen gezien om andere dan vrolijke (bruiloft/doop), droevige (overlijden) of toeristische redenen. Mogelijk dat een groot deel van de mensen die ik zal tegenkomen pelgrims zullen zijn (via de zeer waardevolle site www.pelgrimswegen.nl heb ik zeer waardevolle informatie verkregen) maar ik schaar mij daar niet onder.

En toen?
Toen begon de grote puzzel. Hoe ver ligt Rome eigenlijk van Alkmaar. Twee dagen autorijden, dat weet ik uit ervaring. Maar hoeveel dagen zou je daar wel niet over lopen?
Een maand? Twee maanden? En hoeveel kilometer per dag zou je dan moeten lopen? En staan er bordjes langs de weg?